"İffetli kadın olmak istemiyoruz!"

Bu yazımı feminist feminist yazacağım müsaadenizle. Her kelimesinden feminizm damlayacak cümlelerin.
Yazılarım ne maskülen ne feminendir genelde, lakin bu kez epey bir "femen"lik edeceğim...

Feminizmi başımıza Duygu Asena'nın icat çıkardığını düşünüp de Asena'ya veryansın edenlere selam ederek başlayalım yazmaya. Sonra dönüp bakalım feminizmin ortaya çıkışı nerelere kadar gider? 

Havva anamız Adem babamıza 'Kadın Hakları' ile ilgili bir zılgıt çekmiş midir mesela?
Adem de Havva'yı mağaraya kapatıp, 'Kır dizini otur ininde' demiş midir?

İnsanlığın tarihi 4 milyar yıllara dayanırken feminizm ilk ne zaman dillendirilmiştir?

Kadınlar o güne kadar nasıl yaşamışlardır?

Ne zaman ve niçin böyle bir hareketi başlatmışlardır?

'Rahat' mı batmıştır kadınlara da kendilerini sokağa atmışlardır?

Feminizmi uzmanından dinliyoruz

Bu soruların cevapları için Nilüfer Belediyesi ve Mor Salkım Kadın Dayanışma Derneği tarafından 8 Mart Dünya Kadınlar Günü etkinlikleri kapsamında düzenlenen söyleşiye konuk olarak katılan ve feminizmin tarihini anlatan Prof. Dr. Serpil Çakır'ın anlattıklarından yola çıkalım. Sonra da öğrendiklerimizi biraz kendi araştırmalarımız, biraz da kendi fikirlerimiz ile harmanlayalım. (*'lar benim iç sesim.)

Konferansın adı "Osmanlı'dan Cumhuriyet'e Feminizm" idi lakin Serpil Hoca bizi dünyanın feminizm tarihinde dolaştırdı ve getirip bugüne bıraktı.

Kadınların seslerini duyurabilmek için verdikleri mücadele dünyada da aynıydı, Osmanlı'da da ve şimdi de...

* Oysa ilk çağlardan beri Türk kadını erkeğinden hiçbir dönem ayrı düşünülmemiş, her zaman erkeğin tamamlayıcı unsuru ve dengi olmuş. 

Osmanlı Devleti'nin henüz Türklüğünün bozulmadığı ilk dönemlerinde, erkekler savaşırken kenti ve yurttaşları korumak için kurulmuş olan Bacılar Teşkilatı, tüm üyeleri kadın olan bir çeşit polis-jandarma teşkilâtı imiş.

Sonraları Osmanlı Devleti'nde nüfus artmış, erkeklerin tümü orduda görev almak zorunluluğundan çıkmış, kadını eve kapatan İslam ağırlaşmış ve Türk Kültürü aşınmaya uğramış. Böyle olunca da Bacılar Teşkilâtı kaldırılmış.

Kadın mı şeytan mı?

Dünyada kadın, özellikle de Orta Çağ'da şeytanla özdeşleştirilmiş durumda.

Savaşları, veba salgınları, açlığı, sefaleti, vahşiliği ile ortaçağ; acımasız bir çağ ve bu acımasızlıktan kadınlar da nasibini alıyor.

M.S. 13. Yüzyıl'a kadar kadınlarla kimsenin bir derdi yok ve kadınlar toplum hayatında epey etkililer. 13. Yüzyıl'dan sonra başlayan kadını reddetme, sosyal ve ekonomik hayattan uzaklaştırma, 18.Yüzyıl'a dek uzanan bir Cadı Avı'na dönüşüyor ve kadınlar Engizisyon Mahkemeleri'nde cadılıkla suçlanıp diri diri yakılıyor.
Christine de Pisan 1405'de yazdığı Kadınlar Kentinin Kitabı adlı eserle bu ezilmeye karşı çıkıyor.

Bireysel olarak baş kaldıranlardan biri olan Mary Astell, "Eğer bütün insanlar doğuştan özgürse nasıl oluyor da bütün kadınlar köle doğuyor?" diye sorguluyor...

Kim bu cadılar?

Cadı olarak nitelendirilmeniz için büyücü olmanız gerekmiyor, menopoza girmiş kadın kanını içinde sakladığı için, doğumda anneyi kurtarmak için bebeği feda eden ebe kadın doğurganlığı engellediği için, evlenmek istemeyen kadın erkeksiz yaşayabildiği için, erkeklerin yapabildiklerini yapan kadın, cinsine yakışan erdemleri unuttuğu için cadılıkla suçlanabiliyor.

Hatırlayın, ölümünden 490 yıl sonra Kilise tarafından azize ilan edilen Jeanne D'arc bile sonunda cadılıkla suçlanıp yakılmamış mıydı? (6 Ocak 1412 - 30 Mayıs 1431 tarihleri arasında yaşanan 19 yıllık bir ömür)

Kilisenin etkisi

Kadını eve kapatan zihniyet erkeğe her türlü imtiyazı tanıyor. Kilise erkek üstünlüğünü destekliyor, adeta etrafta kadın görmek istemiyor.

1793 yılında Fransa'da Olympe de Gouges bu durumu protesto ediyor. Gouges İnsan Hakları olarak görünen “Erkek Hakları”nın on yedi maddesinin kadınlara uyarlanmasını öneriyor. Bunu da şu ünlü sözüyle dile getiriyor: 

“Eğer kadının idam sehpasına mahkûm olma hakkı varsa, tribünden izleme hakkına da sahip olmalıdır.” 

Çok olmayın

Kadının yerinin neresi olduğuna bir türlü karar veremeyen "erkekler", Fransa İhtilali'nin ardından Napolyon Sivil Yasaları ile kadınların kazandıkları özgürlükleri, ihtilalin on yıl sonrasında tedavülden kaldırıyor ve kadınları evlerine geri postalıyor.  

Dalgalanma başlıyor

19. Yüzyıl'a gelindiğinde kadın erkeğin tamamlayıcı unsuru olarak görülmeye başlıyor. Fakat şiddet ve yasaklamalar aynen devam ediyor.

Kadın konusunda ilk olarak, 1825'de İngiltere'de William Thompson tarafından (Anne Wheeler ile birlikte) kadın hakları ile ilgili bir manifesto yazılıyor.

19. yüzyılın son yıllarına doğru birçok Avrupa ülkesinde; Amerika Birleşik Devletleri ve Avustralya'da feminizm ve özellikle de kadın hareketlerinin kitlesel ilk dalgası başlıyor. Kadınların erkeklerle politik olarak eşit haklara sahip olma isteği, aynı iş için erkeklerle eşit ücret alma isteği ve kadınların da üniversiteye gidip her işte çalışma isteği var.

Seçme ve seçilme hakkı
Kadınlara seçme hakkı, ilk olarak 1893 yılında Yeni Zelanda'da tanınıyor, yaygınlaşması ise 20. yüzyılda oluyor.

Almanya ve Sovyetler Birliği’nde 1917-1918 yıllarında sosyalist devrimin sonucunda verilen hak, Amerika ve Büyük Britanya da aynı zamanlarda, 'savaş döneminde kadınların ülkeye olan katkılarından dolayı' ödül olarak veriliyor. Fransa ve İtalya gibi başka ülkeler ise kadınlara seçme hakkını II. Dünya Savaşı sonunda vermeye başlıyor.

Bizde durum nedir?

Türkiye Cumhuriyeti'nde ise 1930 yılından itibaren çıkarılan bir dizi yasa ile kadınlara, önce belediye seçimlerine katılma, sonra köylerde muhtar olma, ihtiyar meclislerine seçilme hakkı tanınıyor. Milletvekili seçme ve seçilme hakları ise, 5 Aralık 1934’de Anayasa ve Seçim Kanunu’nda yapılan yasa değişikliği ile sağlanıyor.

"Siyasette olmak önemli" diyor Serpil Hoca.
"Çünkü siyaset ile kaynakların nereye kullanılacağının kararını veriyorsunuz"...

Kadın Hakları için açlık grevi yapan kadınların zorla yemek yedirilmesi...

Taciz ve alaylara rağmen
Kadınların bu yerlere hemen kabul edildiklerini sanmayın. Kıyafetlerinden duruşlarına kadar kadınlıkları ile sürekli alay edilerek aşağılandıklarını unutmayın.
Şimdi kabul edildi de ne oldu derseniz, erkek tarafında değişen pek bir şey yok...
Dünyada da farklı değil. Ekim 2013'de Fransa Meclisi'nde Yeşiller Partisi üyesi kadın milletvekili Veronique Massonneau konuşurken tavuk sesi çıkarıp gıdaklayarak tacizde bulunan UMP Milletvekili Philippe Le Ray'ı unutmuş değiliz...

Geçmişine bir göz attım da, Fransa Meclisi bu konuda epey sabıkalı...

Osmanlı'da kadın

Tanzimat Dönemi (1839-1908) ile birlikte Maarif Nazırı Saffet Paşa tarafından 1869’da Fransa'nın Duruy Kanunu (1867)'ndan yararlanılarak Maarif-i Umumi Nizamnamesi hazırlanıyor. Bu nizamnamede, kadın eğitimi hakkında, okuma-yazma çağındaki çocukların tümüne ilk öğrenim mecburiyeti konulmuş, uygun yerlerde kızlar için orta okul (Rüşdiyeler) ve İstanbul’da Kız Öğretmen Okulu açılması düşünülmüş.

Devamında Kız Öğretmen okulu açılmış, hem kız rüştiyelerine hem de kız sübyan okulları için öğretmen yetiştirilmeye başlanmış. 1914’de kızlara özel Darülfünun açılmış ve kurum kızlar için en yüksek eğitim müessesesi olmuş.

Şartlar değişiyor

II. Meşrutiyet yıllarında, arka arkaya gelen harplerin değiştirdiği sosyal ve ekonomik ortam, kadın eğitiminin batı toplumlarının evvelki devirlerine nazaran önemle ele alınmış ve gelişen milliyetçilik etkisi ile eski Türklerdeki kadınının hayatı incelenip, yazılmış ve kadınların da çeşitli dernekler kurup faaliyette bulunmasıyla kadın hak ve eğitimi ile ilgili şartlar değişmeye başlamış.

I. Dünya Savaşının başlamasıyla ve erkeklerin silah başına çağrılmalarıyla, kadınlar devlet hizmetlerinde onların yerlerini almışlar.
Sözün burasında, tüm bu haklarda önceliğin varlıklı kadınlarda olduğunun altını çizelim...
* Hatta Osmanlı Devleti halkını "Saray ve çevresi" ile "sade halk" olarak ikiye ayıralım ve Osmanlı Kadını olmayı sadece sarayda kaftanlar içinde yaşayan ve saray entrikalarıyla uğraşan muktedir kadın olarak algılamayalım. Irgat Anadolu kadını unutmayalım...

Osmanlı'da kadın dergileri
1869'da Terakki-i Muhaderat ile başlayan kadın dergilerin sayısı Cumhuriyet'e kadar 40'a ulaşıyor.
Arife Hanım 1886 yılında yayınlanan Şüküfezar Dergisinde: "Biz ki saçı uzun aklı kısa diye erkeklerinin alaycı küçümsemelerine maruz kalmış bir taifeyiz, bunun aksini ispat etmeye çalışacağız. Erkekliği kadınlığa, kadınlığı erkekliğe tercih etmeyerek çalışmanın doğru yolunda mümkün olduğunca ayak direyeceğiz." diyerek, iyi ev kadını olmanın gereklerinin değil, özgürlükçülüğün işlendiği, çalışanlarının tamamının kocalarının adını kullanmayan kadınlar olduğu ilk kadın dergisi Şüküfezar'ın yol haritasını çiziyor.
Bu arada Osmanlı'da otuz kadar kadın derneği de mevcut. 

Feminizmin Osmanlıcası

Nimet Cemil "feminizm" kelimesinin yabancı olmasını konu edenlere güzel bir cevap veriyor. "Nasıl ki telgraf, otomobil, vapur gibi ecnebi kelimeler lisanımıza girmişse, varsın bir ecnebi kelime daha girsin. Feminizmin varlığı ve gerekliliği kabil-i inkar değildir." 

Yoğurtçu Parkı'nda ilk feministler
Cumhuriyet'in kurulmasıyla kadınların önünde açılan aydınlık yol yıllar içinde gittikçe karartılınca kadınlar arasında huzursuzlanmalar da başlıyor.
Ülkemizdeki ilk feminist örgütlenme 1984 yılında kurulan Kadın Çevresi adında feminist bir yayınevi oluyor, ancak yayınevi olarak kalmıyor. Aynı zamanda feministlerin ve feminizm üzerine düşünmeye başlayan kadınların birbirini bulduğu bir örgütlenme haline geliyor. Daha sonra Kadın Çevresi’nde tanışan kadınların ilk çıkardıkları yayın "Feminist" oluyor. 

17 Mayıs'ta İstanbul Kadıköy’deki Yoğurtçu Parkı’nda bir miting yapıyorlar. Türkiye’de kadın hareketinin ilk kitlesel eylemi oluyor bu miting.
İlk eylemden sonra yürütülen bir kampanya ile “Mor Çatı” kuruluyor. Cinsel tacize ya da sarkıntılığa karşı kampanya ve “İffetli Kadın Olmak İstemiyoruz!” kampanyası sayesinde radikal eylemler başlıyor.

MOR İĞNE

Cinsel tacize karşı yürütülen kampanyanın sembol "MOR İĞNE" oluyor. Mor kurdeleler bağlanmış büyük iğneler, tacize karşı kadınların kendilerini taciz eden erkeklere batırması için vapurlarda ve kamuya açık mekânlarda feministler tarafından dağıtılıyor.

* Artan taciz ve tecavüzler sonrasında Mor İğne bugün yeniden gündeme geliyor. 

Yol uzun

Kadınlar çıktıkları bu yolda seslerini duyurarak haklarını elde etmek için baş kaldırıyor, taleplerini sıralıyor, birbiriyle dayanışıyor, kadına yönelik şiddeti ifşa ederek görünür kılıyor, kadın çalışmaları disiplini ortaya çıkartıyor, bilimsel araştırmalar yapıyor, siyaseti tanımlıyor, kadın tarihi yazımını ortaya çıkartıyor, yasal hakların kazanımı için mücadele veriyor.

Konferansın ardından Serpil Hoca'ya bu detaylı sunum ile bizi bilgilendirdiği için teşekkür ediyoruz ve hep birlikte kameraya poz vermeyi unutmuyoruz.

"Kadının Adı Yok"
Bu sloganı hatırladınız değil mi?
Yazının başında bahsettiğim Duygu Asena'nın ülkemizdeki feminist kadın hareketi üzerine olan etkisi ve mücadelesi çok uzaklarda değil.
Hizbullah tarafından öldürülen Konca Kuriş'in çırpınışları ona keza...
O dönemlerde yayınlanan Kadınca ve sonrasında yayınlanan Erkekçe dergileri tarzında bir dergi görmüyorum ben şimdilerde.
Bir kesimin hızla ilerlemesi ve bir kesimin hızla gerilemesiyle yaşanan bir keşmekeşin içindeyiz.
Her iki taraf da ipe olanca güçleriyle asılıyor.
Çok zaman da ip inceldiği yerden kopuyor...

Erkekler kadınlardan korkuyor mu?
Bu kadar sindirme ve piyasadan silme politikalarına bakılırsa evet.
Fırsat verildiğinde kadının neler yapabileceğini bildiklerinden ve kadının kendilerini şeytana uydurduğunu düşündüklerinden olsa gerek, kadını etrafta görmek istemiyorlar.
Saltanatlarının sallanacağını düşünüyorlar. Güçlerinin azalacağını düşünüyorlar.
Ezmek ve ezilmek üzerine kurulmuş dünyalarında ezemeyeceklerse ezileceklerini düşünüyorlar.
Okulda istemiyorlar kadını, ofiste istemiyorlar, sokakta istemiyorlar, trafikte istemiyorlar...
İstedikleri yerler malum; mutfak, banyo ve yatak odası...

Erkek eşittir Kadın
'Eşitlik'ten de, "kendi yapabildikleri ağır işleri kadınların da yapması gerektiğini" anlıyorlar. Nezaket kurallarını ve saygıyı atlayarak erkek arkadaşlarına davranır gibi kaba saba davranıyorlar kadınlara.
Eşitmişiz ya!
Eşitlik istiyormuşuz ya!
Müstahak bize...

O kadın seni niye istesin?
Sorun hep buradan çıkıyor işte.
Sen her anlamda mükemmel bir kadın istiyorsun. Ama dönüp demiyorsun ki ben bu mükemmel kadını hak ediyor muyum? Demiyorsun ki ben bu mükemmel kadını mutlu ediyor muyum?
Diyorsun ki "kadın mükemmel olsun", beni de tüm "organikliğim, doğallığım ve evrim geçirmemişliğim ile" kabul etsin. Hatta beğensin, tapsın, sözümden çıkmasın falan falan.

Zengin, yakışıklı, bilgili, kültürlü ve bonkör koca peşinde koşan "ruhu az gelişmiş kadın", sen de sor bir kendine, "O erkek seni niye istesin?"

Feministlik bitti
Bu konu hakkında söz bitmez.
Son sözleri özümüze dönerek söyleyelim.

Erkeklerin kendilerine uyguladığı her türlü şiddeti ellerine fırsat geçirince erkeklere uygulayan kadınlara feminist demiyorum ben. Desem desem sadist diyorum.

Kendi özlük haklarını koruyarak, kadın olduğu için ezilmeden ve aşağılanmadan yaşayıp, toplumda kendi arzusu dahilinde yaşamak isteyenlere diyorum feminist.

Kadın ister evinde ister işinde çalışsın, ister evlensin ister bekar yaşasın, ister doğursun ister doğurmasın, yeter ki istemediği bir hayatı yaşamak zorunda kalmasın.

Ne kadınlığı bu kadar kutsamaya hacet var, ne de erkekliği.
Ve ne kadınlığı bu kadar aşağılamaya hacet var, ne de erkekliği.
Cinsimizin keyfini çıkartıp insanca yaşayalım yeter...

Kadına Şiddet ve Kadın Cinayetleri Yazılarım

Nerde kalmıştık? / 4 Ocak 2011
Öyle bir ceza ki! / 1 Şubat 2011
Diğerleri’nin meraklıları / 8 Şubat 2011
Aşkım için yaptım Hakim Bey! / 18 Şubat 2011
Bugün kutlayacaksınız, ya yarın? / 8 Mart 2011
Meclis’te Kadın Olmak / 19 Nisan 2011
At — Avrat — Silah / 27 Mayıs 2011
Katil Kadınlar / 28 Haziran 2011
Şafak’ın Eteği / 5 Temmuz 2011
8 bin 372 / 12 Temmuz 2011
Taammüden / 26 Temmuz 2011
Gitmek mi zor, kalmak mı? / 6 Eylül 2011
İsyan bu, haykırış… / 16 Eylül 2011
O kadın bir kez de o manşette öldürüldü / 11 Ekim 2011
Suçlu, ayağa kalk! / 3 Kasım 2011
Tecavüzcüden koca olur mu? / 4 Kasım 2011
Son karar: Kendi rızası ile! / 18 Kasım 2011
Aklından bile geçirme! / 29 Aralık 2011
Hırsızın hiç mi suçu yok! / 2 Şubat 2012
Şiddete şiddetle karşıyım! / 18 Şubat 2012
Benden artık bu kadar… / 3 Mart 2012
Siz hiç dayak yediniz mi? / 24 Mayıs 2012
Şeytan da bir Melek ise… / 15 Haziran 2012
Tabancamın sapinu gülle donatacağum / 3 Aralık 2012
Toplumsal Cinsiyet Bilinci / 8 Aralık 2012
Onlar, toplu tecavüzcüler / 15 Aralık 2012
Anlayan anladı Bakan Bey, anlayan anladı! / 15 Nisan 2013
Kan Kırmızı, Ruj Beyaz / 30 Nisan 2013
Eline, beline, en çok da diline… / 13 Temmuz 2013
Göbek değil, bebek bebek! / 25 Temmuz 2013
4 parmakla değil, 5 parmakla STOP! / 22 Ağustos 2013
Kanla yıkanınca temizlenen namusumuz var bizim / 15 Eylül 2013
Ajda’yı sahneden kovan paralı adam… / 16 Eylül 2013
Anne 9 günlük tatilde, 2 aylık bebek evde! / 21 Ekim 2013
Şeytan bu işin neresinde? / 5 Kasım 2013
Allah da sizi güldürsün e mi! / 23 Ocak 2014
Bu kadar günahın vebali öte tarafta mı ödenecek? / 7 Mart 2014
Bu kez neyi kutluyoruz? / 8 Mart 2014
Kıyım kıyım kıyıyorlar hiç acımadan / 18 Nisan 2014
Anlaman için her gün sana ‘çüş’ mü dememiz gerek? / 23 Nisan 2014
Dişe diş, kana kan, hattâ idamsa idam! / 2 Mayıs 2014
Bırakınız gülelim, bırakınız sevelim / 1 Ağustos 2014
Susturamadığından korkar insan / 23 Ağustos 2014
Sen kimsin be adam! / 22 Eylül 2014
Duvağın altındasın, SOBE! / 14 Ekim 2014
Gelenekler binlerce olsa da gerçek tektir! / 15 Ekim 2014
Dünya’nın derdi ‘KADIN’ olmuş / 26 Kasım 2014
Her şeyin müsebbibi kadın! / 10 Aralık 2014
O kadınlar hep Anan, Bacın, Avradın! / 7 Ocak 2015
Bir 14 Şubat’a daha ulaştık sürünerek / 14 Şubat 2015
Soysuzun soyu kurusun, çoğalmasın / 15 Şubat 2015,
Artık utanan taraf kadın olmayacak! / 16 Şubat 2015
Kadın Doğdum Ben / 10 Mart 2015
Savaşın öteki yüzü… / 11 Mart 2015
Biz mi gidelim, siz mi gidersiniz? / 7 Mayıs 2015
‘Topuklularımı hiç çıkartmadım’ / 15 Mayıs 2015
Hoşgörüsüzleri hoş görmüyorum / 29 Mayıs 2015
"Oraya geri dönemem!" / 3 Haziran 2015
Bir insan olarak sus! / 1 Ağustos 2015
Sizin olsun bu dünya / 7 Kasım 2015
Bitmeyen savaş yapmışlar / 13 Aralık 2015
Çocuklar İYİYMİŞ! / 26 Aralık 2015
Hodri Meydan / 4 Ocak 2016
Namussuz! / 26 Ocak 2016
Beleşçisin arkadaş! / 29 Ocak 2016
Bu kadar günahın vebali kimin boynunadır? / 30 Ocak 2016
Benimle Dans Eder Misin? / 1 Şubat 2016
Kadın yiyen canavar / 24 Şubat 2016
Katil oldum ben… / 10 Mart 2016
“İffetli kadın olmak istemiyoruz!” / 16 Mart 2016
Zevk alıyor muyuz? / 31 Mart 2016
Çocuk sayını söyle bana porsiyonunu söyleyeyim sana / 6 Haziran 2016
Neye güldün arkadaş? / 28 Ekim 2016
Hesapta biz de varız! / 5 Aralık 2016
Ben erkek olsaydım / 9 Aralık 2016
Buz yanığı yürekler / 30 Aralık 2016
Eşitlik Berekettir / 7 Mart 2017
Seçmece bunlar! / 22 Eylül 2017
Bir kızım olsaydı eğer / 11 Ekim 2017
Ne nikâh bağlar bizi, ne mahkeme ayırır / 18 Ekim 2017
Yazık, çok yazık… / 15 Aralık 2017
Şeytan üflemekle kalmamış / 26 Aralık 2017
İzin verme, BEKLET! / 4 Ocak 2018
Fırsatçı yağmacılar / 9 Ocak 2018
Cennet-i âlâ / 18 Ocak 2018
Son Perde inmeden / 29 Ocak 2018
Tüyden Elbiseli Kadınlar / 25 Şubat 2018
Koş koş, asansörcü ağabeyi getir! / 28 Şubat 2018
Umutsuz değil, Umut Dolu Kadınlar / 6 Mart 2018
10 güncelleme onay gerektiriyor / 11 Mart 2018
Kadının Peşinde Şiir / 16 Mart 2018
Sahnedeyiz, İnmeyiz / 27 Mart 2018
Büyük Gözler Bizi İzler / 22 Ağustos 2018 
Kaç Çocuk Yedin? 2 Temmuz 2018
Kadın, Şiddet, Medya ve dahası / 30 Ekim 2018
Çocukları kanatmayın / 20 Kasım 2018
Perperişan! / 4 Ocak 2019
Kadınlar Burada, Erkekler Nerede? / 3 Mart 2019
Türk Kadınının Savaşı Başka / 19 Mart 2019
Yasalarımız Var, Evet! / 25 Mart 2019
Kırmızı Başlıklı Kız da Değişti / 25 Haziran 2019
Sistem Hata Veriyor / 2 Temmuz 2019
Tekdîri geçelim, tokmağa gelelim! / 23 Ağustos 2019
Ben Kendimi Anlayamıyorum! / 5 Aralık 2019
Yapabilirim, Yapabilirsin, Yapabiliriz / 12 Aralık 2019
Kapı / 20 Aralık 2019
Şiirin Peşinde Kadın / 9 Mart 2020
Cinsiyetçi Dilden Yılanlar! / 15 Haziran 2020
Trafikte Kadın Olmak / 14 Ağustos 2020
Madalyonun Üç Yüzü / 23 Kasım 2020
Kadının Adı Mezar Taşında / 30 Aralık 2020
Katil Kadınlar / 9 Ocak 2021
Baldan Tatlı Zehirli Öfke! / 7 Mart 2021
Kraliçe olmak mı, ASLA! / 11 Mart 2021