Kanser tedavisi gören ve kendisinden ilaçlarının temini için yardım isteyen üniversite öğrencisi genç kızın cebine para koymak, "Al işte bu parayı. Başka ne yapacağım? Onları sen kendin al. Parayı al, cebinden düşürme" demek, sonra da camiye gidip namaz kılmak.
Hem vazifesini, hem de yardımını(!) yapmış olmanın huzurunu yaşamak.
Böylece cennette birinci mevkiyi garantilemiş olduğunu düşünmek.
Cami bahçesinde Bakan Bey'i bekleyen ve kendisini engellemeye çalışan polislere rağmen, "Ben dilenci değilim" diyerek parayı iade eden bir insanın halet-i ruhiyesini idrak edememek...
Ne sevgi, ne saygı, ne şefkat, ne alaka, ne ilgi, ne bilgi...
Sonra da "Kız yanlış anladı!"
Anlayan anladı Bakan Bey, anlayan anladı.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder