Hoplayıver çekirge

Bir öyle bir böyle konuşmalar konusunda yüksek lisans yapan ve cübbeyi sırtına geçirip kep fırlatması gereken Cumhurbaşkanımız satışlardaydı yine.

Bu kez de Mavi Marmaracıları sattı iyi mi?
Bana mı sordunuz giderken dedi. Kime sordunuz dedi. Biz zaten yardımımızı yapıyorduk, size n'oluyor dedi. Kısacası gitmeseydiniz ve ölmeseydiniz dedi.

İyi güzel dedi de; niye o gün demedi de bugün dedi? Niye bunca yıl Mavi Marmara'nın ekmeğini yedi?

Ne oldu şimdi de onca senenin Mavi Marmara delirmeleri güme gitti?

Boş yere mi işgal edildi onca gündem? Boş yere mi yazıldı çizildi onca yazı? Boş yere mi edildi köşelerden kavgalar? Boş yere mi bölündü millet için için? 

Boşa mıydı o efsane "One Minute(s)"?

"Davos'u da unuttuk, Mavi Marmarayı da."

"İsrail bizim canımızdır, Yahudi vatandaşlar bizim ciğerimizdir."

Altı yıl sonra bir anda ani bir fren ve motorlar tam yol tornistan...

Uluslararası ilişkilerde duygusallığa yer yoktur, herkes ülkesinin menfaatini düşünmek zorundadır.  

Bunun için de sıkı bir siyaset, sağlam bir politika ve güçlü bir devlet adamlığı gereklidir.

Kankalık da, düşmanlık da kişiselleşmektir. 

Hele ki bir öylelik bir böylelik "itibarın" dibini görmektir...

"Padişahım çok yaşa!" diyenler düşünsün bakalım şimdi kara kara bu ani manevra karşısında nasıl pozisyon alacaklarını. Düşünsünler bu ani manevranın yarattığı dalgada alabora olan teknelerinden düştükleri denizde boğulmaktan nasıl kurtulacaklarını.

Malum, söz uçar yazı kalır. 

O kadar çok yazı yazıldı ve o kadar çok tweet atıldı ki Mavi Marmara hakkında, sil sil bitmez. 

İster misin bir de o yazılar değişen bu yeni rotada "suç" teşkil etsin de tüm yazanlar "suçlu" ilan edilsin. 

Görünen o ki;
İpiyle kuyuya inilmez kişilerle kuyuya inmeye çalışanlar kuyunun dibinde kalmıştır.

Kuyu derindir, ip kısadır, kişi o kuyudan çıkmak için çok ama çok iyi zıplamalıdır.

Hadi bakalım,
Hoplayıver çekirge, 
Zıplayıver çekirge, 
Benim canım çekirge...